ΕΝΑ ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ......ΛΥΚΟΥ....
Ήταν Ιούλιος του 1937 και παραθέριζα στις Κορομηλιές ( Κορομπλιές ) στη στρούγκα του Ασημακόγιαννου του φίλου μου . Πιό πάνω αριστερά - στην Τρουπ και στη στρούγκα του Θανάση Μάρκου < Κωλέττη > και του κολίγα του Σαψαρόγιαννου - παραθέριζαν οι Γιάννης Σκούτας και Μήτσος Μαργέλλος , φοιτητές τότε και οι δυό . Μελέτες και διαβάσματα δεν είχαν λόγω διακοπών και όπως ήταν ανήσυχα πνέυματα και οι δυό και κυρίως ο Γιάννης ,- κι'ας με διαψεύσει - < έβαζαν τα σκυλιά σ'αγγάρια > , όπως λέει και η παροιμία , αναστατώνοντας τους αθώους και απονήρευτους τσοπάνηδες .
Τα απογεύματα με το πέσιμο του ήλιου , έπαιρναν τη βόλτα τους μέχρι τις Κορομπλιές , που έπεφταν πολλές στρούγκες και κάθε βραδάκι γινόταν σωστό...πανηγύρι με τα κοπάδια που άπλωναν και βόσκαγαν στην καταπράσινη λάκκα και τα κουδουνίσματα , ψιλά και χοντρά , με τους κύπρους των γκεσεμιών αποτελούσαν μιά πραγματική συναυλία .
Οι τσοπάνηδες , άλλοι ξαπλωμένοι χάμω στη μαραβίτσα , και άλλοι όρθιοι ακουμπισμένοι με τα δυό τους χέρια πάνω στις αγκλίτσες τους , κουβέντιαζαν γιά τα προβλήματά τους : αν στέρεψαν οι γκαστρωμένες προβατίνες , αν βγήκαν καλές οι ζγούρες , αν γύρισαν πίσω..οι προβατίνες και κυρίως αν φάνηκε ζλάπ ( λύκος ) το περασμένο βράδυ και σε ποιανού το κοπάδι βάρεσε . Δυστυχώς , γιά τους τσοπάνηδες , εκείνο το καλοκαίρι είχε φανεί λύκος που έχοντας σαν καταφύγιο τα δρέματα του Κακόνι και τις απόκρημνες σπηλιές του < Γκιούλου > , τα βράδια έκανε εφόδους και όπου μπορούσε έτρωγε όσα μπορούσε και κυρίως βολευόταν καλά στα γεμάτα κοπάδια
